publicerad: 2015
utmäta
ut|mäta
verb
‑mätte ‑mätt 1 fastställa juridisk påföljd: utmäta el. mäta ut ett straff2 ta hand om ngns egendom för fordringsägares räkning: utmäta huset
| Finita former | |
|---|---|
| utmäter | presens aktiv |
| utmäts (utmätes) | presens passiv |
| utmätte | preteritum aktiv |
| utmättes | preteritum passiv |
| utmät | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att utmäta | infinitiv aktiv |
| att utmätas | infinitiv passiv |
| har/hade utmätt | supinum aktiv |
| har/hade utmätts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| utmätande | |
| Perfekt particip | |
| en utmätt + substantiv | |
| ett utmätt + substantiv | |
| den/det/de utmätta + substantiv | |
| den utmätte + maskulint substantiv | |


