publicerad: 2015
framtvinga
fram|tvinga
verb
~de ~t • framtvinga el. tvinga fram en bekännelse
| Finita former | |
|---|---|
| framtvingar | presens aktiv |
| framtvingas | presens passiv |
| framtvingade | preteritum aktiv |
| framtvingades | preteritum passiv |
| framtvinga | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att framtvinga | infinitiv aktiv |
| att framtvingas | infinitiv passiv |
| har/hade framtvingat | supinum aktiv |
| har/hade framtvingats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| framtvingande | |
| Perfekt particip | |
| en framtvingad + substantiv | |
| ett framtvingat + substantiv | |
| den/det/de framtvingade + substantiv | |


