publicerad: 2015
idyll
idyll
[idyl´]
substantiv
~en ~er • lantligt fridfull och okonstlad tillvaro el. plats
| Singular | |
|---|---|
| en idyll | obestämd form |
| en idylls | obestämd form genitiv |
| idyllen | bestämd form |
| idyllens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| idyller | obestämd form |
| idyllers | obestämd form genitiv |
| idyllerna | bestämd form |
| idyllernas | bestämd form genitiv |


