publicerad: 2015
avtvinga
av|tvinga
verb
~de ~t • avtvinga el. tvinga av ngn en bekännelse
| Finita former | |
|---|---|
| avtvingar | presens aktiv |
| avtvingas | presens passiv |
| avtvingade | preteritum aktiv |
| avtvingades | preteritum passiv |
| avtvinga | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att avtvinga | infinitiv aktiv |
| att avtvingas | infinitiv passiv |
| har/hade avtvingat | supinum aktiv |
| har/hade avtvingats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| avtvingande | |
| Perfekt particip | |
| en avtvingad + substantiv | |
| ett avtvingat + substantiv | |
| den/det/de avtvingade + substantiv | |


