publicerad: 2015
opportunism
op·port·un·ism
[‑is´m]
substantiv
~en • ⟨nedsätt.⟩ opportunt handlingssätt
| Singular | |
|---|---|
| en opportunism | obestämd form |
| en opportunisms | obestämd form genitiv |
| opportunismen | bestämd form |
| opportunismens | bestämd form genitiv |


