publicerad: 2015
ranka
1ranka
substantiv
~n rankor • klängande gren el. stängel, reva
| Singular | |
|---|---|
| en ranka | obestämd form |
| en rankas | obestämd form genitiv |
| rankan | bestämd form |
| rankans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| rankor | obestämd form |
| rankors | obestämd form genitiv |
| rankorna | bestämd form |
| rankornas | bestämd form genitiv |
2ranka
oböjligt substantiv
• rida ranka om barn: sitta grensle och gunga på ngns knä
| Ordform(er) | |
|---|---|
| ranka | |
3ranka
verb
~de ~t • rangordna idrottsmän
| Finita former | |
|---|---|
| rankar | presens aktiv |
| rankas | presens passiv |
| rankade | preteritum aktiv |
| rankades | preteritum passiv |
| ranka | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att ranka | infinitiv aktiv |
| att rankas | infinitiv passiv |
| har/hade rankat | supinum aktiv |
| har/hade rankats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| rankande | |
| Perfekt particip | |
| en rankad + substantiv | |
| ett rankat + substantiv | |
| den/det/de rankade + substantiv | |
ranka sig
• bilda rankorOrdform(er) ranka sig


