publicerad: 2015
ryckning
ryck·ning
substantiv
~en ~ar • till rycka 1: ryckningar i ögat
| Singular | |
|---|---|
| en ryckning | obestämd form |
| en rycknings | obestämd form genitiv |
| ryckningen | bestämd form |
| ryckningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| ryckningar | obestämd form |
| ryckningars | obestämd form genitiv |
| ryckningarna | bestämd form |
| ryckningarnas | bestämd form genitiv |


