publicerad: 2015
strimma
1strimma
substantiv
~n strimmor • smalt band; äv. bildl.: en strimma hopp
| Singular | |
|---|---|
| en strimma | obestämd form |
| en strimmas | obestämd form genitiv |
| strimman | bestämd form |
| strimmans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| strimmor | obestämd form |
| strimmors | obestämd form genitiv |
| strimmorna | bestämd form |
| strimmornas | bestämd form genitiv |
2strimma
verb
~de ~t • göra randig
| Finita former | |
|---|---|
| strimmar | presens aktiv |
| strimmas | presens passiv |
| strimmade | preteritum aktiv |
| strimmades | preteritum passiv |
| strimma | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att strimma | infinitiv aktiv |
| att strimmas | infinitiv passiv |
| har/hade strimmat | supinum aktiv |
| har/hade strimmats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| strimmande | |
| Perfekt particip | |
| en strimmad + substantiv | |
| ett strimmat + substantiv | |
| den/det/de strimmade + substantiv | |


