publicerad: 2015
bortföra
bort|föra
verb
‑förde, ‑fört, pres. ‑för • bortföra el. vanl. föra bort en fånge
| Finita former | |
|---|---|
| bortför | presens aktiv |
| bortförs (bortföres) | presens passiv |
| bortförde | preteritum aktiv |
| bortfördes | preteritum passiv |
| bortför | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att bortföra | infinitiv aktiv |
| att bortföras | infinitiv passiv |
| har/hade bortfört | supinum aktiv |
| har/hade bortförts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| bortförande | |
| Perfekt particip | |
| en bortförd + substantiv | |
| ett bortfört + substantiv | |
| den/det/de bortförda + substantiv | |
| den bortförde + maskulint substantiv | |


