publicerad: 2015
halt
1halt
adjektiv; n. ~, ~a • oförmögen att gå jämnt; jfr hälta
| Positiv | |
|---|---|
| en halt + substantiv | |
| ett halt + substantiv | |
| den/det/de halta + substantiv | |
| den halte + maskulint substantiv | |
| Komparativ | |
| en/ett/den/det/de haltare + substantiv | |
| Superlativ | |
| är haltast | |
| den/det/de haltaste + substantiv |
2halt
substantiv
~en ~er 1 relativ mängd; innehåll, värde2 uppehåll, rast: göra halt
| Singular | |
|---|---|
| en halt | obestämd form |
| en halts | obestämd form genitiv |
| halten | bestämd form |
| haltens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| halter | obestämd form |
| halters | obestämd form genitiv |
| halterna | bestämd form |
| halternas | bestämd form genitiv |


