publicerad: 2015
hänföra
hän|föra
verb
‑förde, ‑fört, pres. ‑för 1 räkna till2 fascinera
| Finita former | |
|---|---|
| hänför | presens aktiv |
| hänförs (hänföres) | presens passiv |
| hänförde | preteritum aktiv |
| hänfördes | preteritum passiv |
| hänför | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att hänföra | infinitiv aktiv |
| att hänföras | infinitiv passiv |
| har/hade hänfört | supinum aktiv |
| har/hade hänförts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| hänförande | |
| Perfekt particip | |
| en hänförd + substantiv | |
| ett hänfört + substantiv | |
| den/det/de hänförda + substantiv | |
| den hänförde + maskulint substantiv | |
hänföra sig
• räknas tillOrdform(er) hänföra sig


