publicerad: 2015
avvika
av|vika
verb
‑vek, ‑vikit, ‑viken ‑viket ‑vikna, pres. ‑viker 1 avvika el. vika av från rätta kursen äv. bildl.2 avvika från ämnet3 försvinna, rymma: fången avvek under en permission4 vara annorlunda
| Finita former | |
|---|---|
| avviker | presens aktiv |
| avvek | preteritum aktiv |
| avvik | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att avvika | infinitiv aktiv |
| har/hade avvikit | supinum aktiv |
| Presens particip | |
| avvikande | |
| Perfekt particip | |
| en avviken + substantiv | |
| ett avviket + substantiv | |
| den/det/de avvikna + substantiv | |
| den avvikne + maskulint substantiv | |


