SAOB
Svenska Akademiens ordbok
publicerad: 1928  
FÖRTÖRSTA förtœr4sta l. fœr-, i Sveal. äv. 032 (förtö`rrsta Dalin), v. -ade. vbalsbst. -ANDE.
Etymologi
[till FÖR- II 1 b o. TÖRSTA]
(i vitter stil, mindre br.) försmäkta l. dö av törst; äv. bildl. Lindfors (1815). Dalin (1852; angivet ss. föga br.). Gif mig hämnd, ty min strupe förtörstar. Fröding NDikt. 82 (1894). Till att förgås och förtörsta bland stenarna. Forsslund Storg. 164 (1900).
Spoiler title
Spoiler content