publicerad: 2015
straffriförklara
straffriförklara
uppdelas straff·fri|för·klara
verb
~de ~t • ⟨jur.⟩ straffriförklara ngn el. förklara ngn straffri
| Finita former | |
|---|---|
| straffriförklarar | presens aktiv |
| straffriförklaras | presens passiv |
| straffriförklarade | preteritum aktiv |
| straffriförklarades | preteritum passiv |
| straffriförklara | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att straffriförklara | infinitiv aktiv |
| att straffriförklaras | infinitiv passiv |
| har/hade straffriförklarat | supinum aktiv |
| har/hade straffriförklarats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| straffriförklarande | |
| Perfekt particip | |
| en straffriförklarad + substantiv | |
| ett straffriförklarat + substantiv | |
| den/det/de straffriförklarade + substantiv | |


