publicerad: 2015
tillkännage
till·känna|ge
el. åld. till·känna|giva
verb
‑gav, ‑gett el. ‑givit, ‑given ‑givet ‑givna, pres. ‑ger • meddela officiellt: tillkännage el. ge till känna att ...
| Finita former | |
|---|---|
| tillkännager (tillkännagiver) | presens aktiv |
| tillkännages (tillkännagivs, tillkännagives) | presens passiv |
| tillkännagav | preteritum aktiv |
| tillkännagavs | preteritum passiv |
| tillkännage (tillkännagiv) | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att tillkännage (tillkännagiva) | infinitiv aktiv |
| att tillkännages (tillkännagivas) | infinitiv passiv |
| har/hade tillkännagett (tillkännagivit) | supinum aktiv |
| har/hade tillkännagetts (tillkännagivits) | supinum passiv |
| Presens particip | |
| tillkännagivande | |
| Perfekt particip | |
| en tillkännagiven + substantiv | |
| ett tillkännagivet + substantiv | |
| den/det/de tillkännagivna + substantiv | |


