publicerad: 2015
harpa
1harpa
substantiv
~n harpor 1 ett musikinstrument2 ett redskap för rensning el. sortering av säd m.m.3 ⟨nedsätt.⟩ otrevlig kvinna – I sammansättn. harp-, harpo-; alla sådana sammansättn. hör till harpa 1.
| Singular | |
|---|---|
| en harpa | obestämd form |
| en harpas | obestämd form genitiv |
| harpan | bestämd form |
| harpans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| harpor | obestämd form |
| harpors | obestämd form genitiv |
| harporna | bestämd form |
| harpornas | bestämd form genitiv |
2harpa
verb
~de ~t • till 1harpa 2
| Finita former | |
|---|---|
| harpar | presens aktiv |
| harpas | presens passiv |
| harpade | preteritum aktiv |
| harpades | preteritum passiv |
| harpa | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att harpa | infinitiv aktiv |
| att harpas | infinitiv passiv |
| har/hade harpat | supinum aktiv |
| har/hade harpats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| harpande | |


