publicerad: 2015
utryckning
ut|ryck·ning
substantiv
~en ~ar 1 hastig förflyttning till viktig plats: brandkårens utryckning2 avslutning av värnpliktstjänstgöring – De flesta sammansättn. med utrycknings- hör till utryckning 1.
| Singular | |
|---|---|
| en utryckning | obestämd form |
| en utrycknings | obestämd form genitiv |
| utryckningen | bestämd form |
| utryckningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| utryckningar | obestämd form |
| utryckningars | obestämd form genitiv |
| utryckningarna | bestämd form |
| utryckningarnas | bestämd form genitiv |


