publicerad: 2015
erinra
er·inra
[e`r‑ el. ä`r‑]
verb
~de ~t 1 påminna, göra uppmärksam på: jag vill erinra om ditt löfte2 vara lik, leda tankarna till: en stil som erinrar om Strindbergs
| Finita former | |
|---|---|
| erinrar | presens aktiv |
| erinras | presens passiv |
| erinrade | preteritum aktiv |
| erinrades | preteritum passiv |
| erinra | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att erinra | infinitiv aktiv |
| att erinras | infinitiv passiv |
| har/hade erinrat | supinum aktiv |
| har/hade erinrats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| erinrande | |
| Perfekt particip | |
| en erinrad + substantiv | |
| ett erinrat + substantiv | |
| den/det/de erinrade + substantiv | |
erinra sig
• påminna sig, plötsligt komma ihågOrdform(er) erinra sig


