publicerad: 2015
påta
1påta
verb
~de ~t • gräva, böka; peta; pyssla
| Finita former | |
|---|---|
| påtar | presens aktiv |
| påtas | presens passiv |
| påtade | preteritum aktiv |
| påtades | preteritum passiv |
| påta | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att påta | infinitiv aktiv |
| att påtas | infinitiv passiv |
| har/hade påtat | supinum aktiv |
| har/hade påtats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| påtande | |
2på|ta
el. åld. på|taga
verb
‑tog, ‑tagit, ‑tagen ‑taget ‑tagna, pres. ‑tar • tills. med sig:
| Finita former | |
|---|---|
| påtar (påtager) | presens aktiv |
| påtas (påtages, påtags) | presens passiv |
| påtog | preteritum aktiv |
| påtogs | preteritum passiv |
| påta (påtag) | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att påta (påtaga) | infinitiv aktiv |
| att påtas (påtagas) | infinitiv passiv |
| har/hade påtagit | supinum aktiv |
| har/hade påtagits | supinum passiv |
| Presens particip | |
| påtagande | |
| Perfekt particip | |
| en påtagen + substantiv | |
| ett påtaget + substantiv | |
| den/det/de påtagna + substantiv | |
påta sig
• påta sig el. ta på sig ansvaretOrdform(er) påta sig


