publicerad: 2015
springa
1springa
substantiv
~n springor • långsmal öppning, spalt
| Singular | |
|---|---|
| en springa | obestämd form |
| en springas | obestämd form genitiv |
| springan | bestämd form |
| springans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| springor | obestämd form |
| springors | obestämd form genitiv |
| springorna | bestämd form |
| springornas | bestämd form genitiv |
2springa
verb
sprang, sprungit, sprungen sprunget sprungna, pres. springer 1 löpa2 häftigt bryta fram; häftigt gå i bitar: springa i luften – De flesta sammansättn. med spring- hör till 2springa 1.
| Finita former | |
|---|---|
| springer | presens aktiv |
| springs (springes) | presens passiv |
| sprang | preteritum aktiv |
| sprangs | preteritum passiv |
| spring | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att springa | infinitiv aktiv |
| att springas | infinitiv passiv |
| har/hade sprungit | supinum aktiv |
| har/hade sprungits | supinum passiv |
| Presens particip | |
| springande | |
| Perfekt particip | |
| en sprungen + substantiv | |
| ett sprunget + substantiv | |
| den/det/de sprungna + substantiv | |
| den sprungne + maskulint substantiv | |


