publicerad: 2015
storma
storma
verb
~de ~t 1 blåsa storm2 anfalla för att inta befästning e.d.
| Finita former | |
|---|---|
| stormar | presens aktiv |
| stormas | presens passiv |
| stormade | preteritum aktiv |
| stormades | preteritum passiv |
| storma | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att storma | infinitiv aktiv |
| att stormas | infinitiv passiv |
| har/hade stormat | supinum aktiv |
| har/hade stormats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| stormande | |
| Perfekt particip | |
| en stormad + substantiv | |
| ett stormat + substantiv | |
| den/det/de stormade + substantiv | |
storma an
• rycka fram snabbt: storma an el. anstormaInfinita former att storma an infinitiv aktiv Presens particip anstormande Perfekt particip en anstormad + substantiv ett anstormat + substantiv den/det/de anstormade + substantiv
storma in
• springa inInfinita former att storma in infinitiv aktiv Presens particip instormande Perfekt particip en instormad + substantiv ett instormat + substantiv den/det/de instormade + substantiv


