publicerad: 2015
suga
1suga
substantiv
~n sugor • en växt
| Singular | |
|---|---|
| en suga | obestämd form |
| en sugas | obestämd form genitiv |
| sugan | bestämd form |
| sugans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| sugor | obestämd form |
| sugors | obestämd form genitiv |
| sugorna | bestämd form |
| sugornas | bestämd form genitiv |
2suga
verb
sög, sugit, pres. suger 1 suga på en polkagris2 sjön suger att vistas på sjön ger aptit3 suga tag i (ngn) gripa tag i4 ⟨vard.⟩ vara dålig: bandets nya skiva suger – Alla sammansättn. med sug- hör till 2suga 1.
| Finita former | |
|---|---|
| suger | presens aktiv |
| sugs (suges) | presens passiv |
| sög | preteritum aktiv |
| sögs | preteritum passiv |
| sug | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att suga | infinitiv aktiv |
| att sugas | infinitiv passiv |
| har/hade sugit | supinum aktiv |
| har/hade sugits | supinum passiv |
| Presens particip | |
| sugande | |
suga i
• börja arbeta hårtInfinita former att suga i infinitiv aktiv Presens particip isugande
suga upp
• absorbera; äv. bildl.Infinita former att suga upp infinitiv aktiv Presens particip uppsugande


