publicerad: 2015
vila
1vila
substantiv
~n • tillstånd av overksamhet och avslappning: gå till vila; den sista vilan döden – I sammansättn. vilo-, vil-; alla sådana sammansättn. hör till 1vila.
| Singular | |
|---|---|
| en vila | obestämd form |
| en vilas | obestämd form genitiv |
| vilan | bestämd form |
| vilans | bestämd form genitiv |
2vila
verb
~de ~t 1 inte arbeta, ta igen sig; vila på hanen avvakta2 vara stödd mot: huset vilar på betonggrund
| Finita former | |
|---|---|
| vilar | presens aktiv |
| vilas | presens passiv |
| vilade | preteritum aktiv |
| vilades | preteritum passiv |
| vila | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att vila | infinitiv aktiv |
| att vilas | infinitiv passiv |
| har/hade vilat | supinum aktiv |
| har/hade vilats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| vilande | |
| Perfekt particip | |
| en vilad + substantiv | |
| ett vilat + substantiv | |
| den/det/de vilade + substantiv | |
vila sig
• vilaOrdform(er) vila sig
vila upp sig
• vila ordentligt och längeInfinita former att vila upp sig infinitiv aktiv


