publicerad: 2015
öring
ör·ing
substantiv
~en ~ar • en fisk – I sammansättn. öring-, örings-.
| Singular | |
|---|---|
| en öring | obestämd form |
| en örings | obestämd form genitiv |
| öringen | bestämd form |
| öringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| öringar | obestämd form |
| öringars | obestämd form genitiv |
| öringarna | bestämd form |
| öringarnas | bestämd form genitiv |


