publicerad: 2015
avrättning
av|rätt·ning
substantiv
~en ~ar avrätta
| Singular | |
|---|---|
| en avrättning | obestämd form |
| en avrättnings | obestämd form genitiv |
| avrättningen | bestämd form |
| avrättningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| avrättningar | obestämd form |
| avrättningars | obestämd form genitiv |
| avrättningarna | bestämd form |
| avrättningarnas | bestämd form genitiv |


