publicerad: 2015
enformig
en|form·ig
adjektiv
~t ~a • utan omväxling, tråkig
| Positiv | |
|---|---|
| en enformig + substantiv | |
| ett enformigt + substantiv | |
| den/det/de enformiga + substantiv | |
| den enformige + maskulint substantiv | |
| Komparativ | |
| en/ett/den/det/de enformigare + substantiv | |
| Superlativ | |
| är enformigast | |
| den/det/de enformigaste + substantiv |


