publicerad: 2015
fästning
fäst·ning
substantiv
~en ~ar 1 till fästa2 fort, borg – Alla sammansättn. med fästnings- hör till fästning 2.
| Singular | |
|---|---|
| en fästning | obestämd form |
| en fästnings | obestämd form genitiv |
| fästningen | bestämd form |
| fästningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| fästningar | obestämd form |
| fästningars | obestämd form genitiv |
| fästningarna | bestämd form |
| fästningarnas | bestämd form genitiv |


