publicerad: 2015
förslå
för·slå
verb
förslog, förslagit, pres. förslår • vara tillräcklig
| Finita former | |
|---|---|
| förslår | presens aktiv |
| förslog | preteritum aktiv |
| förslå | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att förslå | infinitiv aktiv |
| har/hade förslagit | supinum aktiv |
| Presens particip | |
| förslående | |


