publicerad: 2015
fattning
fatt·ning
substantiv
~en ~ar 1 infattning e.d.; grepp2 sinnesjämvikt: förlora fattningen
| Singular | |
|---|---|
| en fattning | obestämd form |
| en fattnings | obestämd form genitiv |
| fattningen | bestämd form |
| fattningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| fattningar | obestämd form |
| fattningars | obestämd form genitiv |
| fattningarna | bestämd form |
| fattningarnas | bestämd form genitiv |


