publicerad: 2015
flamma
1flamma
substantiv
~n flammor 1 eldstunga2 ngns flamma ngns käresta – De flesta sammansättn. med flam- hör till 1flamma 1.
| Singular | |
|---|---|
| en flamma | obestämd form |
| en flammas | obestämd form genitiv |
| flamman | bestämd form |
| flammans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| flammor | obestämd form |
| flammors | obestämd form genitiv |
| flammorna | bestämd form |
| flammornas | bestämd form genitiv |
2flamma
verb
~de ~t • brinna med flammor
| Finita former | |
|---|---|
| flammar | presens aktiv |
| flammade | preteritum aktiv |
| flamma | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att flamma | infinitiv aktiv |
| har/hade flammat | supinum aktiv |
| Presens particip | |
| flammande | |
flamma upp
• brinna kraftigare; bryta ut på nytt: striderna flammade upp igen


