publicerad: 2015
futilitet
fut·il·itet
[‑ite´t]
substantiv
~en ~er futil
| Singular | |
|---|---|
| en futilitet | obestämd form |
| en futilitets | obestämd form genitiv |
| futiliteten | bestämd form |
| futilitetens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| futiliteter | obestämd form |
| futiliteters | obestämd form genitiv |
| futiliteterna | bestämd form |
| futiliteternas | bestämd form genitiv |


