publicerad: 2015
gårding
gård·ing
substantiv
~en ~ar • tåg i råsegel för bärgning av seglet
| Singular | |
|---|---|
| en gårding | obestämd form |
| en gårdings | obestämd form genitiv |
| gårdingen | bestämd form |
| gårdingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| gårdingar | obestämd form |
| gårdingars | obestämd form genitiv |
| gårdingarna | bestämd form |
| gårdingarnas | bestämd form genitiv |


