publicerad: 2015
gonggong
gong·gong
[gåŋ`‑]
substantiv
~en; pl. ~ar el. ~er
| Singular | |
|---|---|
| en gonggong | obestämd form |
| en gonggongs | obestämd form genitiv |
| gonggongen | bestämd form |
| gonggongens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| gonggongar (gonggonger) | obestämd form |
| gonggongars (gonggongers) | obestämd form genitiv |
| gonggongarna (gonggongerna) | bestämd form |
| gonggongarnas (gonggongernas) | bestämd form genitiv |


