publicerad: 2015
guding
gud·ing
substantiv
~en ~ar • ejderhanne
| Singular | |
|---|---|
| en guding | obestämd form |
| en gudings | obestämd form genitiv |
| gudingen | bestämd form |
| gudingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| gudingar | obestämd form |
| gudingars | obestämd form genitiv |
| gudingarna | bestämd form |
| gudingarnas | bestämd form genitiv |


