publicerad: 2015
halta
halta
verb
~de ~t • vara halt, linka; bildl. vackla, vara bristfällig: jämförelsen haltar
| Finita former | |
|---|---|
| haltar | presens aktiv |
| haltas | presens passiv |
| haltade | preteritum aktiv |
| haltades | preteritum passiv |
| halta | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att halta | infinitiv aktiv |
| att haltas | infinitiv passiv |
| har/hade haltat | supinum aktiv |
| har/hade haltats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| haltande | |


