publicerad: 2015
hopvikning
hop|vik·ning
substantiv
~en ~ar 2vika 1
| Singular | |
|---|---|
| en hopvikning | obestämd form |
| en hopviknings | obestämd form genitiv |
| hopvikningen | bestämd form |
| hopvikningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| hopvikningar | obestämd form |
| hopvikningars | obestämd form genitiv |
| hopvikningarna | bestämd form |
| hopvikningarnas | bestämd form genitiv |


