publicerad: 2015
karbin
karb·in
[‑i´n]
substantiv
~en ~er • kortpipigt gevär
| Singular | |
|---|---|
| en karbin | obestämd form |
| en karbins | obestämd form genitiv |
| karbinen | bestämd form |
| karbinens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| karbiner | obestämd form |
| karbiners | obestämd form genitiv |
| karbinerna | bestämd form |
| karbinernas | bestämd form genitiv |


