publicerad: 2015
kickning
kick·ning
substantiv
~en • ⟨vard.⟩ till 1kicka 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en kickning | obestämd form |
| en kicknings | obestämd form genitiv |
| kickningen | bestämd form |
| kickningens | bestämd form genitiv |


