publicerad: 2015
kommunikation
kom·mun·ik·at·ion
substantiv
~en ~er 1 förbindelse; samfärdsel2 samtal; överföring av information
| Singular | |
|---|---|
| en kommunikation | obestämd form |
| en kommunikations | obestämd form genitiv |
| kommunikationen | bestämd form |
| kommunikationens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kommunikationer | obestämd form |
| kommunikationers | obestämd form genitiv |
| kommunikationerna | bestämd form |
| kommunikationernas | bestämd form genitiv |


