publicerad: 2015
kondolera
kon·dol·era
verb
~de ~t • framföra sitt deltagande i ngns sorg t.ex. vid dödsfall; jfr kondoleans
| Finita former | |
|---|---|
| kondolerar | presens aktiv |
| kondoleras | presens passiv |
| kondolerade | preteritum aktiv |
| kondolerades | preteritum passiv |
| kondolera | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att kondolera | infinitiv aktiv |
| att kondoleras | infinitiv passiv |
| har/hade kondolerat | supinum aktiv |
| har/hade kondolerats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| kondolerande | |


