publicerad: 2015
konstriktning
konst|rikt·ning
substantiv
~en ~ar • till riktning 2 konst 1
| Singular | |
|---|---|
| en konstriktning | obestämd form |
| en konstriktnings | obestämd form genitiv |
| konstriktningen | bestämd form |
| konstriktningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| konstriktningar | obestämd form |
| konstriktningars | obestämd form genitiv |
| konstriktningarna | bestämd form |
| konstriktningarnas | bestämd form genitiv |


