publicerad: 2015
kran
kran
substantiv
~en ~ar 1 lyftkran; vattenkran2 ⟨vard.⟩ näsa – Alla sammansättn. med kran- hör till kran 1.
| Singular | |
|---|---|
| en kran | obestämd form |
| en krans | obestämd form genitiv |
| kranen | bestämd form |
| kranens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kranar | obestämd form |
| kranars | obestämd form genitiv |
| kranarna | bestämd form |
| kranarnas | bestämd form genitiv |


