publicerad: 2015
kvinnoben
kvinno|ben
substantiv
~et; pl. ~ • till ben 2 kvinna
| Singular | |
|---|---|
| ett kvinnoben | obestämd form |
| ett kvinnobens | obestämd form genitiv |
| kvinnobenet | bestämd form |
| kvinnobenets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kvinnoben | obestämd form |
| kvinnobens | obestämd form genitiv |
| kvinnobenen | bestämd form |
| kvinnobenens | bestämd form genitiv |


