publicerad: 2015
munharmonika
mun|harm·on·ika
substantiv
~n ‑harmonikor • ett musikinstrument
| Singular | |
|---|---|
| en munharmonika | obestämd form |
| en munharmonikas | obestämd form genitiv |
| munharmonikan | bestämd form |
| munharmonikans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| munharmonikor | obestämd form |
| munharmonikors | obestämd form genitiv |
| munharmonikorna | bestämd form |
| munharmonikornas | bestämd form genitiv |


