publicerad: 2015
nollställa
noll|ställa
verb
‑ställde ‑ställt • nollställa instrumentet; nollställa ansiktet se uttryckslös ut
| Finita former | |
|---|---|
| nollställer | presens aktiv |
| nollställs (nollställes) | presens passiv |
| nollställde | preteritum aktiv |
| nollställdes | preteritum passiv |
| nollställ | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att nollställa | infinitiv aktiv |
| att nollställas | infinitiv passiv |
| har/hade nollställt | supinum aktiv |
| har/hade nollställts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| nollställande | |
| Perfekt particip | |
| en nollställd + substantiv | |
| ett nollställt + substantiv | |
| den/det/de nollställda + substantiv | |


