publicerad: 2015
organsvikt
org·an|svikt
substantiv
~en • till svikt 3 organ 1
| Singular | |
|---|---|
| en organsvikt | obestämd form |
| en organsvikts | obestämd form genitiv |
| organsvikten | bestämd form |
| organsviktens | bestämd form genitiv |


