publicerad: 2015
rangordning
rang|ordn·ing
substantiv
~en ~ar • till ordning 4 rang
| Singular | |
|---|---|
| en rangordning | obestämd form |
| en rangordnings | obestämd form genitiv |
| rangordningen | bestämd form |
| rangordningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| rangordningar | obestämd form |
| rangordningars | obestämd form genitiv |
| rangordningarna | bestämd form |
| rangordningarnas | bestämd form genitiv |


