publicerad: 2015
scrutinium
scrutini·um
[skruti´ni‑]
substantiv
scrutiniet scrutinier • i katolska kyrkan: prövning av prästkandidater före vigning
| Singular | |
|---|---|
| ett scrutinium | obestämd form |
| ett scrutiniums | obestämd form genitiv |
| scrutiniet | bestämd form |
| scrutiniets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| scrutinier | obestämd form |
| scrutiniers | obestämd form genitiv |
| scrutinierna | bestämd form |
| scrutiniernas | bestämd form genitiv |


