publicerad: 2015
sponta
sponta
hellre än spånta
verb
~de ~t • förse el. foga ihop med spont: spontade bräder
| Finita former | |
|---|---|
| spontar (spåntar) | presens aktiv |
| spontas (spåntas) | presens passiv |
| spontade (spåntade) | preteritum aktiv |
| spontades (spåntades) | preteritum passiv |
| sponta (spånta) | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att sponta (spånta) | infinitiv aktiv |
| att spontas (spåntas) | infinitiv passiv |
| har/hade spontat (spåntat) | supinum aktiv |
| har/hade spontats (spåntats) | supinum passiv |
| Presens particip | |
| spontande (spåntande) | |
| Perfekt particip | |
| en spontad (spåntad) + substantiv | |
| ett spontat (spåntat) + substantiv | |
| den/det/de spontade (spåntade) + substantiv | |


