publicerad: 2015
stimulator
stimul·at·or
[‑a`t‑]
substantiv
~n ~er [‑o´r‑] • om person el. apparat; till stimulera
| Singular | |
|---|---|
| en stimulator | obestämd form |
| en stimulators | obestämd form genitiv |
| stimulatorn | bestämd form |
| stimulatorns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| stimulatorer | obestämd form |
| stimulatorers | obestämd form genitiv |
| stimulatorerna | bestämd form |
| stimulatorernas | bestämd form genitiv |


